De kunst van het niets doen

Hallo everybody,

Hier ben ik weer! Ik zit midden in een ware hittegolf, dag 3 van 40+ graden. Het is daarmee eigenlijk echt te warm om buiten te zitten of überhaupt te komen. Dus een mooi moment om jullie weer even op de hoogte te brengen van mijn wel en wee.

Waar zal ik eens beginnen? O ja, tijdens het schrijven van mijn vorige blog waren mijn ouders er nog. We hebben werkelijk 3 fantastische weken gehad in en rond Perth, werkelijk allemaal leuke dingen gedaan en gezien. Ik vind het echt super bijzonder dat mijn ouders deze grote stap hebben durven zetten om een kijkje te nemen in mijn ‘Australian Dream’. Het was super om ze te kunnen laten zien hoe en waar ik leef, ik merk nu al dat dit veel leuker praat aan de telefoon.
28 januari had Holden gelukkig een goede dag en heeft hij ons zonder problemen naar het vliegveld vervoerd en mij ook weer veilig thuis gebracht. En na thuiskomst was het stil in huis, ik was nog niet eerder echt alleen in dit grote huis geweest dus ik was al een beetje benieuwd hoe ik dit zou ervaren.
Het was echter zoo stil dat ik er al vrij vlot achter kwam dat zelfs de koelkast en de vriezer geen brommend geluidje meer maakten.. O, o. Hele keukenblok bleek zonder stroom te zitten. Eerder die week was de lamp in de wasemkap gesprongen en deze zou pa nog wel even snel fixen voor vertrek. Toen hij hem erin wilde draaien gaf dit weer vuurwerk en gaf hij mij het vaderlijke advies om de lamp maar niet meer te gebruiken niet bedenkende dat hiervoor een stop gesprongen zou kunnen zijn. Afijn.. heel gedoe met verlengsnoeren, stoppen en een handyman verder was er paar dagen later weer stroom.

Maar toen was ik dus weer alleen, en wennen dat dit weer was! Dit voelde nu ook anders dan in december nu ik niet het vooruitzicht meer had dat mijn ouders komen. Normaal in NL heb ik van alles om handen, ben ik druk hiermee en daarmee. En hoe drukker je bent hoe minder je aan jezelf toekomt. Druk zijn of veel doen is voor mij een stuk gemakkelijker, dan minder of juist niets doen. Vandaar dan ook deze titel voor deze blog. Want hoe makkelijk en heerlijk het ook klinkt, het is voor mij toch echt wel hoog ingewikkeld om echt te leven in het moment en niet almaar op zoek te moeten naar iets om te doen.
Het vraagt van mij toch wel een zekere mind-set om echt niets te doen en vooral om nergens aan te denken. Ik heb dat knopje nog niet helemaal gevonden maar kom wel steeds dichter in de buurt. Wat mij heeft geholpen is het maken van maar weer eens een kalender die mij met de neus op de feiten drukt dat de dagen die ik hier ben alleen maar minder worden (qua aantal) en het bevoorrechte leven dat ik hier leiden kan eindig is. Ik ben alweer op de helft en deze eerste helft is voorbij gevlogen, ik schat in dat deze tweede helft nét zo snel zal gaan. En dus moet ik NU genieten!!!
Op dit moment heb ik nog precies 52 dagen ( handig zo’n kalender) in Perth te gaan voordat ik op 3 april naar Jakarta vlieg (kom ik straks wel even op terug). Deze realisatie en het bijkomende feit dat het bij het maken van de kalender zowaar slecht weer was heb ik de tijd genomen om orde op zaken te stellen en te bedenken wat ik allemaal nog wil.
En dat is op de eerste plaats nog meer zien van de omgeving. En dus maar gelijk de daad bij het woord gevoegd en een 3-daagse tour geboekt richting het zuiden. Volgende week gaat deze plaatsvinden, super benieuwd naar de prachtige omgeving daar. Hier kom ik zeker mijn volgende blog op terug.
Op de tweede plaats wil ik lekker bezig blijven met het hardlopen. Te stimuleren hiervan heb ik voor mijn vertrek een tweetal doelen in de Loopflits van mijn loopgroep in NL vast laten leggen. Doel 1 is minimaal 2 keer per week 5 km lopen, hier voldoe ik aan, en zal ik ook aan blijven voldoen als de temperaturen wat gaan zakken. Doel 2 was minimaal 2 wedstrijdjes lopen, afgelopen zaterdag heb ik aan een eerste loopje meegedaan. De NEON run, het ging echter niet om tijd en echt puur om de fun maar ik reken hem wel mee . Het was een soort color run maar dan met glow-in-the-dark. De aankleding was echt super cool, ondanks dat ik alleen liep was het super leuk om te doen. 2e loopje heb ik mij voor ingeschreven en zal 6 maart plaatsvinden. En ik heb me ingeschreven voor de parkrun. Dit is iedere zaterdagmorgen om 8.00 in verschillende parken. Overal kun je een route van 5 km lopen en wordt je tijd waargenomen. Hier zal ik ook nog wel een aantal keren aan mee gaan doen!
En natuurlijk is er dan ook nog altijd mijn dierbare vriendin Maria om leuke dingen mee te blijven doen. Voor morgen heb ik kaartjes gekocht voor een festival in de stad. Maria weet nog niet waar ik haar naar toe neem en wat ze moet doen maar ik kan je verzekeren dat ik in ieder geval een super leuke avond ga hebben, hihi. En hopelijk blijven we elkaar na morgenavond nog steeds een paar keer per week zien.

Het oppassen heeft ook een beetje op een lager pitje gestaan vanwege de komst van mijn ouders. Nu heb ik gelukkig alweer wat ingepland staan want dit blijft toch een leuke manier om een zakcentje te verdienen.

En dan is er ook nog altijd Holden waarmee ik de nodige avonturen mee beleef. Deze hebben echter niet een heel positief effect op mij. Ik kan er stront chagrijnig van worden dat hij zo onvoorspelbaar blijft, en mijn tijd hier is te kostbaar om dit te laten gebeuren. Erin rijden blijft niet erg prettig en nu blijken we vandaag ons laatste ritje te hebben gehad. Afgelopen weekend wilde hij niet starten. Vandaag iemand van de wegenwacht erbij gehad want daar was ik gelukkig maar lid van geworden omdat ik door mijn 2 keer slepen per jaar was geraakt bij mijn auto verzekering. De accu bleek leeg en toen hij weer gestart was en een beetje opgeladen ben ik ermee naar de garage gereden, nu blijkt de emission kapot en dit gaat aardig wat kosten. Gelukkig nog wel weer thuis gekomen waar ik de auto nu op de Australische marktplaats heb gezet en nog op een of andere andere site. Zal me benieuwen of ik er nog wat voor terug kan krijgen. Tijd zal het leren. Maar nu moet ik dus alles met de benenwagen en het openbaar vervoer doen. Voordeel is dat dit veel tijd kost.. en tijd heb ik wel. Nadeel is wel even dat het eigenlijk te warm is deze week voor wat voor fysieke inspanning dus ook en met het oppassen is het ook niet ideaal dat ik nog laat terug moet met het OV. Ik ga nog even achter een fiets aan maar heel ideaal en veilig is dit niet gezien ze hier nagenoeg geen fietspaden hebben. Maar goed.. het zij zo. Holden en ik hebben in ieder geval 2 bijzondere maanden gehad. Hopelijk wordt hij snel opgehaald door iemand die er belang bij heeft. Dan heb ik weer een zorg minder.

Mijn dagen bestaan dus nu vooral uit lopen en met het OV op pad. Zo heb ik gisteren gezellig ff een koffietje gedronken bij iemand die ik via Maria ken, zondag nog een heerlijke dag gehad aan het water met fam. Huijssoon. Voor het eerst wezen suppen en wezen vissen. Zowaar ook nog wat gevangen en tijdens dit vissen kwamen er nog even 2 dolfijnen langs zwemmen. Hoe fantastisch is dat?? En ik ben natuurlijk veel op het strand te vinden, moet natuurlijk wel poepie bruin terug komen!

Want dat ik terug kom is een feit, de tickets naar huis zijn op de eerste dag van het nieuwe jaar geboekt. Maar voordat ik op 23 april zal landen op Schiphol ga ik nog even via Java en Bali. Op 3 april stap ik in Perth op het vliegtuig naar Jakarta. Daar ontmoet ik niemand minder dan Paula, het reizen met haar is vorig jaar ook zo goed bevallen dat we nu nog 3 weken samen door Indonesië gaan trekken. We hebben elkaar telefonisch al een paar keer gesproken om onze plannen rond te maken en het beloofd een mooie reis te gaan worden. Super bijzonder en gaaf om ook dit nog te kunnen doen! Besef me eens te meer wat een geweldig leven ik toch heb!

Laat snel weer iets van me horen,

Veel liefs Karin