Knallend het jaar uit

Hallo allemaal,



Hier weer even een berichtje vanuit de andere kant van de wereld. Inmiddels is het weer twee weken geleden sinds ik mijn laatste blog heb geplaatst, dus hoog tijd voor een update.

Aan de reacties te zien is mijn blog weer goed gelezen, bedankt daarvoor. Jullie reacties heb ik ook hard nodig gehad want ik ben weer ziek geweest. Ik heb koorts gehad en heb me echt gigantisch beroerd gevoeld. Al met al ben ik 1 week niet lekker geweest maar nu ben ik er gelukkig weer helemaal bij.



De tijd vliegt hier nog steeds en ik ben nu gewoon al over de helft. Eigenlijk zou ik al met aftellen kunnen beginnen maar daar ben ik nog helemaal niet mee bezig. Ik zit hier nog prima op mijn plek en zou nu nog niet naar huis willen, volgens mij is het nu ook veel te koud. Ik zou dan direct weer ziek worden. We hebben nog 5 weken om echt aan het project te werken en dat gaan we met de hele groep op vakantie. In die vijf weken gaan we echt nog even aanpoten dus gaan we echt knallend het jaar uit.



Het project loopt heel lekker en deze week beginnen we met de eerste programma’s die we op gaan zetten. Door de contacten die we hebben gelegd bij het ministerie en bij de lokale partners zijn we erachter gekomen dat vooral meisjes hier gezien worden als een kwetsbare doelgroep. In veel gevallen ligt hun toekomst vast en veel van hen zien het nut niet in om naar school te gaan. Om toch geld te verdienen zijn er veel minderjarige meisjes die als prostituee aan het werk gaan om geld te verdienen voor kleding en make-up. Veel van deze meisjes slapen gemiddeld met vier mannen per nacht, echt schrikbarend om al die verhalen te horen van zulke jonge meisjes. Isajah Banda, pastor werkzaam bij de Corridors of Hope (lokale partner), heeft ons in contact gebracht met een paar van deze meisjes. De meisjes die we ontmoet hebben zijn 13 jaar en jonger. Er was zelfs een meisje van 12 met een kindje van 2 maanden. Deze groep meisjes blijkt heel groot te zijn en zo is het idee ontstaat om voor deze meisjes een programma op te zetten. Gedurende vijf weken zullen we twee keer in de week afspreken om activiteiten met ze te gaan doen. Deze activiteiten zullen sport, drama, dans en muziek zijn maar ook willen we met hun gaan praten over hun leven en mogelijkheden voor de toekomst. Ook willen we met ze stil staan bij de gevaren van onveilige seks. De kans is groot dat deze meisjes besmet zijn met het HIV virus maar uit angst durven ze zich niet te laten testen. Door het programma willen we ze laten zien dat ze wel degelijk een toekomst hebben en dat ze die zelf in de hand hebben. Samen met de meisjes willen we gaan kijken naar wat er nodig is om weer een toekomst op de bouwen. We hebben deze meisjes nu een paar keer gezien en ze zijn nog heel verlegen en terughoudend. Hopelijk kunnen we de komende weken lekker met ze aan de slag en kan ik wat betekenen in hun leven.



Ook gaan we soort gelijk programma opzetten voor de straat jongeren die rond de Shoprite hangen. Samen met Isajah hebben we ze opgezocht, de eerst keer hadden we al een groep van 23 jongens variërend in de leeftijd van 13 tot 25 jaar. Iedere dag zijn ze bij de supermarkt en proberen ze geld te verdienen door bijvoorbeeld plastic tassen te verkopen. Veel van deze jongeren gaan niet meer naar school. Veel hebben hun ouders verloren en moeten geld verdienen om jongere broertjes en zusjes te onderhouden. We hebben ook met hun gepraat over de toekomst en ze willen stuk voor stuk niets liever dan van die straat af. De een gaf aan een auto te willen kopen om als taxi chauffeur te gaan werken, een ander wil graag naar de carpentry school en nog een paar andere willen een eigen business opstarten door schoenen en kleren te verkopen maar op dit moment lukt dat ze niet.

Ook hun gaan we de komende 5 weken twee keer per week ontmoeten om activiteiten op de zetten. Ook zullen we ze individueel benaderen om te vragen wat ze willen met hun leven en hopelijk kunnen we ze handvaten geven om daadwerkelijk iets met hun leven te kunnen. Ook willen we graag weten hoe ze nou eigenlijk op straat terecht zijn gekomen, zeker die jonge jongens van 12,13 jaar.

Isajah en Odron zullen beide bij de activiteiten aanwezig zijn want hoewel we al duidelijk aan hebben gegeven dat we geen geld hebben om ze te helpen, ze blijven het vragen. Zodra ze een blanke zien denken ze toch automatisch dat we geld hebben, voor hun zijn we ook rijk maar ik denk dat we ze meer helpen met handvaten voor een betere toekomst dan dat ik ze geld geef.



Na die 5 weken zullen we gaan evalueren en alle bevindingen die we opdoen zullen we doorgeven aan de volgende groep studenten. Zij kunnen dan de programma’s aanscherpen zodat ze nog beter aansluiten. Er is immers nog nooit echt iets gestructureerd gedaan voor deze doelgroepen dus het is voor ons ook zoeken naar de juiste methoden en technieken.



Ons verzoek voor het afstuderen hebben we een poos geleden ingediend en daar hebben we vorige week reactie op gehad van de examencommissie. Wij hadden in overleg met onze leraar ervoor gekozen om te kijken in welke mate twee maatschappelijk werk methodes toepasbaar zijn op de jongeren van Chipata. We hebben voor twee gekozen om het concreet en haalbaar te houden. De examencommissie gaf juist weer aan dat het hun verstandiger leek om alle methoden te toetsen. Dit is dus een beetje tegenstrijdig en daar moeten we ons deze week nog even over buigen. Des al niettemin zijn we al wel begonnen met het veld onderzoek en met de jongeren die we nu hebben ontmoet gaat het zeker lukken om aan de biografieën te komen en dus ook de benodigde informatie.



Ik heb begrepen dat het in Nederland heeft gesneeuwd, daar kan ik me nou helemaal geen voorstelling van maken. Het is hier nog steeds drukkend warm maar steeds vaker valt er een bui. Twee weken geleden hebben we bijna een week zonder water gezeten en hebben we uiteindelijk in de regen gedoucht. Dat was ook weer een heel bijzondere ervaring, kan ik dat ook weer van mijn ‘ooit-nog-een-keer-te-doen’ lijstje afstrepen.

Aan het ongedierte merken we ook dat het regenseizoen voor de deur staat. We doen met de meiden regelmatig een kaartspelletje en laatst werd die drie keer onderbroken doordat er tot 2 keer toe grote torren van het plafond naar beneden vielen en 1 keer zat er een giga spin op de muur die zich opeens liet vallen. Dat was toch echt wel het toppunt van hilariteit, we hebben toen echt super snel het spel afgemaakt en ik zou niet meer weten wie er uiteindelijk heeft gewonnen.



Ook hebben we hier Sint Maarten niet ongemerkt voorbij laten gaan. Ik had een lampion en een lampje meegenomen van thuis en eindelijk kon hij doen waarvoor hij was meegekomen. We hebben eerst bij de jongens aangeklopt maar die hadden natuurlijk geen snoep voor ons maar daar hadden we zelf in voorzien. Later hebben we Noel geïnstrueerd ons bij Corida aan de deur te kloppen waar we dan met de meiden op de jongens zouden wachten. Het was alleen al een erg komisch gezicht om Noel met een lampion te zien. Toen Corida de deur opendeed pakte ze direct de lampion over van Noel en drukte de snoepjes in zijn hand. Ondertussen bleef Noel rustig doorzingen met zijn liefdesliedje. Erg leuk allemaal maar ik vraag me wel af of ze de achterliggende gedachte van Sint Maarten wel hebben meegekregen.



Van het thuisfront heb ik ook begrepen dat de Sint zijn intocht weer heeft gemaakt in Koekange, dat zal wel weer een feest geweest zijn, en geloof het of niet; de Sint is ook al in Zambia langs geweest. Vorige week zat er opeens een cadeautje in mijn schoen met een klein gedichtje, dat was echt heel erg leuk.

Met Sinterklaas gaan we met de hele groep het dobbelstenen spel doen. De jongens hadden er niet echt zin in maar op aandringen van ons gaan we het toch een beetje vieren. De meiden zorgen voor de cadeaus en het spel en de jongens gaan pepernoten bakken, goed geregeld dacht ik zo.



De Holland Party stond afgelopen zaterdag ook op het programma maar is een beetje in de soep gelopen. We hadden allemaal leuke ideeën als zak lopen, koek happen, spijker poepen. We wilden ook hutspot maken, melk drinken, bitter garnituurtje erbij maar puntje bij paaltje had niemand zin om al die voorbereidingen te treffen. Wel jammer maar we hebben voor de buren van de jongens erwtensoep gekookt en dat was een succes (althans, ze zeiden dat ze het lekker vonden, zeker weten doen we het niet). Na het eten zijn we met de hele groep en Noel, Jimmy en Mike naar een logde geweest waar we lekker biertjes hebben gedronken, er was ook een zwembad en die hebben de jongens ook uitgeprobeerd.

De dag erop zijn we weer die kant opgegaan en hebben we weer heerlijk gezwommen.



Dit waren weer zo’n beetje de hoogte punten van de afgelopen 2 weken. Met het project krijgen we het de komende 5 weken lekker druk maar heb er wel super veel zin in. Lekker aan het werk met de bevolking en ik ben er van overtuigd dat ik wat voor ze kan betekenen al is het maar heel klein.

Na die 5 weken staat de kerst voor de deur en na de kerstdag zullen we onze spullen pakken en gaan we een kleine twee weken op vakantie, en dan zal het helemaal snel gaan. Voor ik het weet lig ik in ons nieuwe badje aan de Dorpsstraat om het maar niet koud te krijgen.

Met enige regelmaat komt er een Sister langs om post de brengen en altijd zit er ook wat voor mij bij. Alle kaartjes hang ik boven mijn bed en kijk er met enige regelmaat naar. Ik vind het echt super leuk, die ‘ouderwetse’ manier van communicatie. Bedankt daarvoor, en ik kijk alweer uit naar jullie reacties.



Heel veel liefs Karin