Ale Ale Zimbabwe

Alé alé Zimbabwé

Ik zit gewoon in Afrika, het is echt geweldig, overweldigend en vooral onbeschrijfelijk


Na een lange tocht van in totaal 36 uur kan ik eindelijk zeggen dat ik op de plaats van bestemming ben voor de komende vier maanden, Chipata. De tocht was heftig, voor het eerst gevlogen en dat was gaaf. Had alleen niet verwacht dat het zó hard zou gaan. De vluchten verliepen ook voorspoedig en we kwamen zelfs een half uur te vroeg aan in Lilongwe. Dat had ik toch echt niet verwacht; mijn eerste ervaring met Africa en dan gewoon een half uur te vroeg aankomen, niet echt Afrikaans. Gelukkig geen man overboord, het werd al snel gecompenseerd. We konden twee uur wachten op het vervoer dat ons naar Chipata zal brengen. We reden met twee wagens die kant op en al snel bleek de communicatie tussen beide niet goed te lopen. We waren elkaar na de eerste bocht al weer kwijt. De jongens bleken de bus om te ruilen voor wat later bleek een kapotte. Wij stopten overal in Lilongwe voor boodschappen en dachten dat de rest dit wel zou weten. Na een uur werden de jongens ongerust en probeerden ons te bellen. Toen we ze tegen kwamen stonden ze aan de kant van de weg met een kapotte bus. Al snel kwamen we erachter dat ze helemaal niet ongerust waren maar ons gewoon nodig hadden om te trekken.
Het rijden door Africa was echt heel bijzonder. Alles is bruin, rood en dor. Overal zie je mensen lopen of fietsen. Zelf over paden ver buiten een dorp. Het is echt net als in een film en echt heel moeilijk te beschrijven. Het is gewoon echt Afrika maar kan er echt van genieten, ook na zo;n lange rit.
Over de tocht van Liliongwe hebben we al met al 6 uur over gedaan, normaal staat er 2 voor. Rond 01.00 waren we dan eindelijk op het Craft Centre, gelukkig hebben we wel veel lol gehad onderweg (buikpijn zelfs, van het lachen). Bij aankomst bleek de stroom niet te werken dus het was echt even aanpassen. We waren moe en wilden slapen maar konden natuurlijk niets vinden in het donker. Het enige wat wel opviel was een giga kakkerlak in het toilet en die wilden we juist niet zien. Welcome to Africa.

De volgende dag hebben we eindelijk Chipata kunnen zien bij dagicht. Echt heel mooi. We wonen op een kleine 300 meter van de jongens. Het is een soort studentenhuis met 5 kamer. Wij delen met zijn drieen 1 kamer en we hebben een eigen woonkamertje met alleen 1 tafel en vriezer.Er zijn 4 douches en 4 wc’s die we moeten delen met de andere meiden. Het is nog niet helemaal duidelijk hoeveel meiden er wonen, we hebben er in ieder geval heel veel ontmoet. Het is wel echt even wennen hoor. Er is 1 wasbak en van hygiene hebben ze echt nog niet gehoord. Ook zijn er echt heel veel spinnen en hebben we kakkerlakken en hagedissen gezien. Het ruikt ook echt heel erg raar in ons huis maar het zal wel wennen.

De afgelopen dagen hebben we de bisschop ontmoet en hebben we kennisgemaakt met Chipata. Allemaal echt heel erg indrukwekkend en moeilijk uit te leggen. Ik hoop dat ze foto’s een beetje voor zich spreken.

Al met al gaat het goed met me, ik vermaak me prima. De groep is erg gezellig en we hebben al heel erg veel gelachen. We hebben al regelmatig zonder stroom gezeten en vandaag zelfs al zonder water maar ik red me wel. Onder het motto ‘geef nooit op’ geven we nooit op.
Ik weet zeker dat het helemaal goed komt, de komende dagen zullen we meer informatie krijgen over het project en heb er nog super veel zin in.

Iedereen ook bedankt voor de lieve kaartje en cadeautjes die ik heb gekregen. De dingen die ik pas in Zambia open mocht maken heb ik maandag pas open gemaakt, is dat niet knap? Vond het echt heel gaaf.

Ik heb inmiddels ook een simkaart met het volgende nummer:
+00260979211269.

Tot de volgende keer